Nu ook Defensie het voornemen heeft om op zoek te gaan naar pak ‘m beet 100.000 extra mensen, zal het overal gevoelde personeelstekort alleen nog maar groter worden. En de vraag naar gekwalificeerd personeel was al groot. Op enkele sectoren na is vrijwel elke werkgever continu op zoek naar nieuwe medewerkers. In de gezondheidszorg, waar we ook de tandheelkunde onder scharen, piept en kraakt het. Door het strengere beleid van Sociale Zaken wordt het ook voor ZZP-ers in de zorg lastiger. Zo komt van alle kanten meer druk op bestaande formaties. Ik hoor zelfs van tandheelkundige praktijken dat ze ernstig disfunctionerende medewerkers niet durven ontslaan uit angst dat de gekwalificeerde vervanger niet beschikbaar is. Met daarbij alle negatieve gevolgen voor de werksfeer ter plekke. 

Creatief denken

Toch is de zoektocht naar goede werknemers niet alleen van deze tijd. In de negentiger jaren leek het er misschien even op dat het altijd lente is in het leven van een tandartsassistente, maar ik kan je verzekeren dat het beroep tandartsassistent steeds minder sexy, dus minder aantrekkelijk wordt voor jongeren. Ook dertig jaar geleden viel het niet altijd mee om goed personeel aan te nemen voor de praktijk. En dus moesten we ons buiten de gebaande paden wagen. Een advies dat ook nu nog gegeven kan worden. We schrijven 2010. Collega Marc van Wingaarden en ik zijn onderweg naar een cursus implantologie van Ronnie Goené in Suriname. Op Schiphol beiden wij onze tijd met een goede kop koffie en raken in gesprek met Kristin. Kristin werkt als barista bij Illy. Een grappige, spontane jonge vrouw die met enige gevatheid de conversatie met ons aangaat. Al snel wordt het duidelijk dat barista niet haar roeping is. Tegelijkertijd heeft ze (nog) geen idee wat ze wel wil met haar verdere leven. In de spontaniteit van het gesprek bied ik haar half serieus een baan aan als tandartsassistent. Lang verhaal kort, binnen enkele weken stapt Kristin Tandheelkunde Nellestein binnen als aankomend tandartsassistent.  Toegegeven, zulk toeval vindt niet heel vaak plaats. Maar het helpt als je ervoor open staat. 

Lasergame-hol

Ander voorbeeld? Marieke, via haar moeder patiënt in de praktijk, had een baantje in wat ik voor het gemak een lasergame-hol noem. Een oude fabriekshal waarin mensen verdeeld in twee ploegen strijden door elkaar met lichtstralen te beschieten. Ik weet daar verder niet zoveel van, maar van Marieke begreep ik dat haar ‘werk’ zich volledig in het donker afspeelde. Behalve de verdienste van dit bijbaantje, was er weinig dat haar bond aan dit werk. Ook Marieke bood ik de mogelijkheid om in de praktijk aan de slag te gaan via het leren-werken-traject. Jonge mensen zijn dan vier dagen per week aan het werk gecombineerd met éen dag per week les. In een later stadium stapte ook Binti via die route in de praktijk. Beiden ontwikkelden zij zich tot schier onmisbare krachten. Kijk dus eens rond in je eigen patiëntenpopulatie. Er zijn vast ouders met kinderen van rond de 18 jaar. Iedereen die een beetje fris, blij en vrolijk in het leven staat en nog geen uitgesproken idee heeft over zijn of haar toekomst, is een potentiële assistent. Sterker nog, een van de drie vrouwen die de interne opleiding volgde, stroomde door naar het ACTA en is nu tandarts. Met veel plezier kan ik haar mijn gebit laten doen. Wie had dat kunnen bevroeden?