Ik denk dat het anderhalf jaar geduurd heeft – drie halfjaarlijkse controles. Een dik jaar lang had Kees, een gezellige vijftiger uit het zuiden, (“noem me maar Kees”) zijn nieuwe tandarts op zich kunnen laten inwerken en waarschijnlijk allerlei puzzlestukjes nauwgezet aan elkaar kunnen leggen voordat hij met die oude foto kwam. Keurig uitvergroot, en hij had er zelfs een schilderijtje van gemaakt! Nog zwart-wit.

Op de foto waren een man en een vrouw te zien, ik schat een stelletje van eind twintig, met een tweeling in een tweepersoons wandelwagentje wandelend in de Efteling. Om precies te zijn bij de vliegende fakir.

Trots als een aap overhandigde Kees mij de foto vlak voordat we met de controle begonnen.

Mijn eerste gedachte was: ‘Wat moet ik daar nou mee? Maar bij nadere inspectie zag ik dat ik de helft van die tweeling was op 3-jarige leeftijd. Vijfentwintig jaar geleden!? En de vrouw aan de zijde van de man leek toch ernstig op mijn moeder, maar ze was het niet… Het was haar jongere zusje!

Wat blijkt? De man op de foto was de vijfentwintig jaar jongere Kees met de zus van mijn moeder, mijn tante Ted! Een verliefd stelletje wat het toen maar al te leuk vond om op kindertjes te passen, en gezellig met ze naar de Efteling te gaan.

Eens in de zoveel tijd moet er weer eens worden opgeruimd en weggooid. En bij het opruimen kwam ik de foto weer tegen, en daarmee het verhaal wat zich bijna veertig jaar geleden afspeelde. Ik heb de foto niet weggegooid, hij is me toch wel heel dierbaar. En een toonbeeld hoe klein de wereld kan zijn.

Ditte Wooning (1953) is sinds 1979 tandarts in Utrecht, waar ze als allround tandarts een solopraktijk heeft met een voorliefde voor gnathologie. Ze is, zoals ze zelf zegt, erg trouw: ze heeft pas haar derde assistent, haar derde auto en haar eerste man.