occlusie
TP Kennistoets 2024-1 De occclusie-gevoelige patiënt
Een TP Kennistoets is gekoppeld aan één artikel/thema. Accreditatie: Q-keurmerk® en 1 KRT-punt.
De occlusie-gevoelige patiënt | TP Kennistoets
Restauratief herstel van het gebit met kronen en bruggen is al sinds jaar en dag onderdeel van het werk in de algemene praktijk. Dit verloopt veelal tot voldoening van zowel de patiënt als de tandarts, zeker als er een esthetische verbetering wordt bereikt. Soms loopt het echter anders dan gepland en blijft een patiënt terugkomen met klachten die ondanks diverse behandelingen maar niet verdwijnen.
Casus Parodontale overbelasting | Angulaire botdefecten en verbrede ligamenten
De aandacht voor de invloed van overbelasting bij occlusie en articulatie op destructieve processen in het parodontium is helaas in de jaren tachtig van de vorige eeuw verflauwd. Zelf heb ik nooit getwijfeld aan de gevolgen van overbelasting en dan met name bij elementen die al een groot deel van hun verankering in het bot hebben verloren. In deze bijdrage, met drie casussen, zal ik een aantal voorbeelden beschrijven.
Digitale occlusie- en articulatiemeter
Een tandarts heeft als taak enerzijds om elke afzonderlijke tand of kies te behandelen die aangedaan is door pathologie, maar anderzijds ook naar de totale dentitie te kijken. Hoe de elementen op elkaar rusten in de beet (occlusie) en hoe ze over elkaar heen bewegen (articulatie).
Meer dan alleen een leuke theorie | CR of MO: welke positie kiezen we bij een gebitsrehabilitatie?
Centrale relatie (CR) of maximale occlusie (MO): welke positie kiezen we bij een gebitsrehabilitatie? In een serie van drie artikelen willen wij aan de hand van specifieke voorbeelden uit de dagelijkse praktijk toelichten waarom de benadering vanuit centrale relatie in bepaalde casussen onontbeerlijk is en over welke valkuilen gestruikeld kan worden.
Omgekeerde frontbeet
Een 60-jarige vrouw stoort zich in toenemende mate aan de esthetiek van haar tanden en mond en wil graag weten of daar iets aan gedaan kan worden. Zij voelt niets voor een uitgebreide orthodontische behandeling in combinatie met chirurgie. Het zijn met name de verhouding tussen de geringe zichtbaarheid van het bovenfront en de grotere zichtbaarheid van het onderfront.
Behandeling na verlies van de 11 (deel 3)
In het eerste deel van dit drieluik (TP juni) zijn de reconstructieve filosofie, de diagnostiek en risicoanalyse belicht. Vervolgens is in het tweede deel (TP augustus) de referentie-analyse aan bod gekomen. Welke behandelingen zijn nu nog mogelijk en welke daarvan biedt het beste resultaat?
De referentie-analyse | Een duurzaam resultaat: toeval of planning (deel 2)?
Weefselverlies dat optreedt ter plaatse van een occlusaal contact leidt in de meeste gevallen tot een verticale verplaatsing van een gebitselement om de occlusie in stand te houden. Dit gaat vaak gepaard met migratie van het alveolaire bot en de gingiva: ‘dentoalveolaire compensatie’.
Duurzaam resultaat: toeval of planning? | Diagnostiek en analyse (deel 1)
Risico = kans x gevolg. Deze formule lijkt op het eerste oog weinig met tandheelkunde te maken te hebben. Toch is er in de dagelijkse werkzaamheden een belangrijke rol weggelegd voor een goede risicoanalyse. Deel 1 van een drieluik.
Aanvullende registraties bij een indirecte restauratie
Occlusale slijtage van elementen en restauraties kan zich voordoen bij een normale occlusie en articulatie en wordt verergerd als een patiënt bruxeert. Maar als een restauratie occlusaal slijt of chipt terwijl de natuurlijke elementen niet dezelfde schade vertonen, kan de toepassing van onjuiste beetregistratiemethoden de oorzaak zijn.
