Met plezier het artikel van Maarten Boogaard gelezen.
Verwijderen van een implantaat met flink botverlies is lastig, maar iha goed te doen (vgl extratie).
Met de removal kit lukt het vaak zelfs om implantaten die goed geintegreerd zijn, te verwijderen. Met een linksdraaiende “hulp-schroef “in het implantaat en met de nodige torque lukt het meestal wel en is de botschade beperkt. Maar een trepaan zal ik nooit (meer) gebruiken om de volgende redenen:
1. De koeling in de diepte is slecht en daardoor oververhitting, botschade en dus botverlies. Daarbij opgemerkt dat vanwege de biologische schade aan het bot, herstel lang duurt en dat deze eerst afgewacht moet alvorens botregeneratie of re- implantatie mogelijk is. 2. Vanwege de grotere diameter van de trepaan wordt er altijd extra meer bot verwijderd dan de diameter van de schroefdraad. 3.De hals van de meeste implantaten is wijder dan het retentiedeel, (de “oude” Straumann heeft wijde hals die met veel groter diameter) en de trepaan die er overheen past, is dan wel heel wijd) dat geeft nog meer botverlies. 4. In het front leidt trepaneren vaak tot verlies van de dunne buccale plaat. 5.Bij smalle diastemen,( denk bv aan een laterale incisief lukt het niet vanwege de grotere trepaan diameter. 6. Direct re-implanteren na verwijderen is na trepaneren niet mogelijk en veroorzaakt altijd extra genezingstijd en maakt een tweede en soms derde chirurgische sessie. noodzakelijk.
In het artikel wordt ook gesproken over verwijdering met piezo. De opmerking dat het altijd leidt tot verwijdering van gezond bot is op zich correct. Maar dan wordt er niet biologisch nagedacht.
In mijn artikel :”Remove the implant, save the bone:” wordt uitgelegd dat na verwijderen van goed ge-integreerde implantaten, bot behoud mogelijk is, inclusief direct botherstel en dat soms (niet altijd), immediaat een nieuw implantaat geplaatst kan worden.