Schaalvergroting en ketenvorming. Actuele onderwerpen in de gezondheidszorg en dus ook in de tandheelkunde. Sterft de solist uit? Alles in de toekomst onder een groot dak? Onder supervisie van een investeringsmaatschappij? Het gaat er steeds meer op lijken dat de ‘kleine’ tandartspraktijk eenzelfde lot beschoren is als de buurtsuper.

Het kan de dag zijn geweest, maar de International Dental Show (IDS) 2021 leek toch minder druk bezocht dan eerdere edities. Op zaterdag 25 september was het vrij leeg in de hallen van de Kölnmesse in Keulen en hielden veel standhouders zich meer bezig met hun mobiele telefoons dan met potentiele klanten. Dat gaf dan weer wel alle ruimte om er op het gemak wat highlights uit te pikken.

Sinds ongeveer tien jaar wordt het MRA (Mandibulair Repositie Apparaat) vergoed uit het basispakket voor patiënten met milde en matige slaapapneu. Met meer dan 20.000 patienten per jaar is het MRA een standaardonderdeel geworden binnen de zorg in Nederland. Welke MRA’s zijn er op de markt en hoe werken ze?

Steeds meer tandartsen zoeken aansluiting bij een groter geheel. Dit jaar maakt volgens marktdeskundigen meer dan tien procent van de ongeveer 4.700 Nederlandse praktijken deel uit van een keten. Dat percentage groeit de komende tijd gestaag verder, verwachten marktdeskundigen. Is er straks nog ruimte voor zelfstandige tandartsen/praktijkhouders?

In kunst zitten veel details verscholen in metaforen en in verwijzingen naar mythes en sagen. Dat dwingt je om er lang naar te kijken, zo lees ik in een artikel van de Groene Amsterdammer (27-2021). Artsen en ook tandartsen zijn gericht op patroonherkenning om daarna snel tot een conclusie te komen. Neem nou het beoordelen van een bitewingfoto of een OPT.

Na een gedeeltelijke resectie van de bovenkaak is een prothetische afsluiting van groot belang voor het herstel van essentiële functies en esthetiek. Goede samenwerking met de tandarts maxillofaciale prothetiek (MFP) en gespecialiseerde tandtechnici is daarbij van groot belang. Ondanks de hoge mate van complexiteit, is herstel van functie en esthetiek tot op zekere hoogte vaak goed mogelijk.

Wie Bij Mondzorg Da Vinci van Maartje Borghuis in de stoel ligt, kijkt naar afbeeldingen van het Lago Maggiore, Toscane of de Dolomieten. Ze is al in haar schooltijd verslingerd geraakt aan Italië en die liefde deelt ze graag met haar patiënten. Maar hoewel ze graag in het land verblijft en ook de taal heeft leren spreken, is ze toch blij dat haar praktijk hier gevestigd is en niet daar.

Foto’s maken in de mond van een patiënt vraagt om de nodige vaardigheden: kennis van de camera, gebruik van een lipretractor, zorgen dat er geen speeksel is, aansturen van de patiënt, de juiste stand en scherptediepte bepalen. Ga je occlusale opnames maken, dan komt daar ook nog een spiegel bij en wordt het nog een stapje moeilijker. TP biedt hulp.

Samenwerking tussen tandarts/orthodontist en logopedist is een vereiste om tot een stabiel eindresultaat te komen bij vormafwijkingen door afwijkende mondgewoonten. Een goede ontwikkeling is dat de tandarts preventief behandelt en vroegtijdig doorstuurt naar de logopedist. Peter Helderop is logopedist en werkt al meer dan dertig jaar in een tandartspraktijk.

Je bent ooit begonnen met een assistent aan de stoel en op een dag denk je: verhip, ik heb een bedrijf! Personeelsmanagement blijkt tot het takenpakket te behoren. De tandarts aan de leiding probeert er het beste van te maken, maar je kunt ook zeggen: ‘hij is voor de leeuwen geworpen.’

Composiet is het eerst aangewezen materiaal om defecten bij patiënten met ernstige gebitsslijtage te repareren. Het vulmateriaal is weliswaar zelf ook al snel onderhevig aan slijtage, maar het grote voordeel is dat het ook weer makkelijk te repareren is zonder dat meteen de hele restauratie vervangen moet worden.

Iedereen in de tandheelkundige zorg is zich ervan bewust dat implantologie een voorspelbare behandeloptie kan zijn. Steeds vaker weet ook de patiënt dat er verschillende en versnelde behandelopties zijn. In deze casus laten we één van de mogelijkheden met een vernieuwd implantaattype zien.

De bijdrage van Raoul Trentelman in TP nr 6 (‘niet boren maar motiveren) verdient het om in een ander daglicht te worden geplaatst. Als directeur van een tandheelkundige keten (Mondzorg voor Kids), die zich uitsluitend bezighoudt met tandheelkundige zorg voor jeugdigen, heeft hij kennelijk een nogal eenzijdige blik op de problemen in de mondzorg.