Als tandarts ben je ondernemer. Of je nu zelf een praktijk hebt of als zzp’er een OVO hebt ondertekend. Je zult je (be)handelingen in rekening moeten brengen en bedrijfsmatig moeten werken, zodat je aan al je verplichtingen kunt voldoen.

Als postcanien een element ontbreekt, kan uitgroei van de antagonist optreden. Als dan bij het prothetisch willen sluiten van het diasteem het uitgegroeide element de occlusie en/of articulatie stoort, zal een keuze gemaakt moeten worden om de curve te herstellen.

Om de zachte weefsels rondom een implantaat zo goed als mogelijk dezelfde vorm te laten behouden als het tandvlees rond de oorspronkelijke tand, moet zowel het cervicale tandvleesprofiel als het emergence profile correct zijn. In de kritieke esthetische zone doen we dit door te werken met een tijdelijke kroon op het implantaat.

Bij twee patiënten konden zeer dubieuze c.q. zo goed als verloren beschouwde elementen tijdens de initiële parodontale behandeling behouden blijven. Deze casuïstiek betrof een periode van negen jaar.

Onlangs bezocht ik een presentatie over de digitaal vervaardigde volledige prothese. Een van de sprekers maakte duidelijk dat er steeds minder mensenhanden nodig zijn voor het tandtechnische werk. Ook de tandarts kreeg met twee zittingen nog slechts een bescheiden rol toebedeeld.

Ongevallen gebeuren meestal thuis, maar ook in de tandartspraktijk bij de aanwezigheid of de behandeling van kinderen. Hoewel daar veel oog is voor veiligheid doen zich soms uitzonderlijke situaties voor. Ervaringen uit de praktijk, met ook een rol voor de assistente.

Tandartsen worden niet vaak geconfronteerd met een lichen-planuspatiënt. Maar wanneer dat toch eens aan de orde is, rijzen er veel vragen. Deze bijdrage beoogt de tandarts houvast te geven voor het stellen van de diagnose en behulpzaam te zijn bij het verdere beleid.

TP fungeert de laatste jaren steeds meer als een soort tandheelkundige atlas waarin de mogelijkheden van de hedendaagse tandheelkunde uitbundig worden geëtaleerd.

In het kader van een orthodontische behandelingsplanning wordt een panorama-opname gemaakt bij een jongen van net 10 jaar. De klacht is: ruimtegebrek en slijtage van de 12/42 die end to end op elkaar bijten. Er is geen relevante medische anamnese.

Een 11-jarige jongen komt op verwijzing van zijn tandarts omdat hij een diepe beet heeft met palatumcontact en crowding. De tweede wisselfase is net klaar. Zelf heeft hij nergens last. Hij vindt zijn gebit niet echt mooi omdat sommige tanden uit de rij staan.

De potvis, een walvissoort, heeft tanden – evenals zijn op het land levende voorouders van lang geleden. De biologische functie daarvan is onduidelijk. Maar negentiende-eeuwse jagers ontwikkelden op basis van de walvistanden een unieke kunstvorm.

De tropen oefenden een duidelijke aantrekkingskracht uit op Marjon Santema toen ze haar opleiding afrondde. En toen ze er eenmaal drie jaar gewerkt had, begreep ze heel goed wat mensen bedoelden die zeiden: ‘Als je er één keer bent geweest, wil je terug.’

Als je in de kindertandheelkunde vraagt waar het in het vakgebied om draait, is iedereen het erover eens: preventie is de speerpunt. Maar de praktijk is anders. In Nederland werd volgens Vektis in 2014 4891 keer de prestatiecode A20 (algehele anesthesie) gedeclareerd voor kinderen tussen de 0 en 18 jaar.

Veel tandartsen indiceren en plaatsen met veelal positief resultaat indirecte restauraties in de vorm van solitaire kronen. Hoe verhouden de resultaten van deze kronen, geplaatst in een algemene praktijk in Nederland, zich eigenlijk tot de resultaten zoals beschreven in recente (internationale) literatuur?

We stelden u een 10-jarige jongen voor en vroegen u welke ontwikkelingsstoornis(sen) u op de panorama-opname waarnam en welke toevalsbevindingen daarop volgens u relevant zijn.

De casus waarover wij de lezer deze keer advies vragen betreft een 27-jarige jongedame die op haar 11e een trauma met avulsie 11 gehad heeft. Het element is gereponeerd waarna vervangingsresorptie optrad.