Telescoopkronen terug van weggeweest | Healthy ageing krijgt impuls | Klasse II/1 subdivisie met een asymmetrische open beet | Een gefractureerde 11 | Als de vorm dreigt te mislukken | Praktijkvariatie | Suïcidale tandartsen?
Dragen de opleidingen bij aan de verslechtering van de positie van de tandarts, de patiëntveiligheid en de kwaliteit van de beroepsuitoefening?
De toepassing van telescoopkronen bij uitneembare prothetiek is in Nederland niet erg bekend, terwijl dit in Duitsland wel een populaire en veelvoudig toegepaste behandelmethode is. Er is hernieuwde belangstelling voor de telescoopprothese.
Een jongen van 17 werd verwezen vanwege een roze cervicale laesie bij element 22 – dat externe cervicale resorptie bleek te zijn. Mede door de jonge leeftijd van de patiënt werd besloten om niet te extraheren maar chirurgisch/restauratief te behandelen.
Richelle, 9 jaar, komt op verwijzing van haar tandarts in de praktijk omdat zij de tanden scheef heeft staan. Zij heeft een grote asymmetrische open beet met een ontspannen lipsluiting. Haar ouders en zij willen graag een mooi regelmatig gebit.
Een mannelijke patiënt van 62 jaar, rolstoelgebonden, bekend met darmpoliepen, hoge bloeddruk, hartritmestoornissen, hoog BMI en dyslipidemie met gebruik van diverse medicatie.
Een 65-jarige vrouw komt met een klacht naar de praktijk: de 11 is gefractureerd op gingivaniveau. Er is geen acute pijn, maar er is wel een groot esthetisch probleem. De 11 is vele jaren geleden voorzien van een metaal-porseleinen kroon.
Het uitkomen van de nieuwe WIP-richtlijn was voor ons in de praktijk opnieuw een moment om te kijken of we de zaken in de praktijk WIP-technisch goed voor elkaar hebben. Wat is dan wel de juiste manier van decontaminatie? En hoe kan dit logistiek doorgevoerd worden in de praktijk?
We toonden u een bitewing en een solo-opname van de 47/48 van een 62-jarige patiënt en we vroegen u tot welke diagnose u zou komen bij het zien van deze beelden.
Deze restauratieve behandeling gaat over het esthetisch en functioneel herstellen van de elementen en het terugbrengen van de mooie lach van de patiënt, zonder – ook op langere termijn – nog meer van het tandweefsel op te offeren dan het trauma al veroorzaakt heeft.
Hoe zal een collega aankijken tegen het hoofdredactioneel commentaar van TP 10-2016, waarin collega Van Pelt zijn hart lucht? Zal ook die collega verontrust zijn over het steeds meer ‘moeten’?
Arie Hoeksema deed onderzoek naar de zeer slechte mondgezondheid van ouderen boven de 75 jaar bij binnenkomst in het verpleeghuis – een schril contrast met de hoogbejaarde cliënten die dagelijks gezien en behandeld worden in de algemene tandartspraktijk.
Wat doet een tandarts met gouden tanden en kiezen die hij extraheert bij een patiënt als die patiënt ze zelf niet wil hebben? Tandarts Erik de Maijer uit Koedijk stuurde in het verleden die elementen naar het Rode Kruis, dat het goud inzamelt om geld te kunnen geven aan goede doelen.
In de VS hoor je af en toe dat tandartsen en artsen de hoogste zelfmoordcijfers van alle beroepen hebben. Maar waarop is dit gebaseerd?
‘We verzoeken u de minister te vragen om, met inbreng van patiënten, snelheid te maken met richtlijnontwikkeling en transparantie over kwaliteit en kosten in de mondzorg.’
In de loop der tijd ontving ik vele vragen over de medische anamnese (EMRRH) en de daarin opgenomen medicatielijst.
Een 9-jarige jongen is gevallen met een step. De kroonfracturen waren deels afgedekt. Vanwege pijnklachten en abcesvorming zijn de endodontische behandelingen gestart. Bij element 12 wordt halverwege de radix vitaal weefsel gevonden.
