Een van de klinische criteria voor het succes van een tandheelkundige implantaatbehandeling is het intact blijven van het crestale bot rondom de implantaten. Het delicate evenwicht tussen crestaal botbehoud en crestaal botverlies wordt waarschijnlijk in balans gehouden door de biologische breedte. Deze weefselzone heeft de mogelijkheid om te gaan met de bacteriële lekkage die uitgaat van de microspleet tussen het implantaat en het abutment. Deze spleet kan onder, op of boven het crestale botniveau worden geplaatst. Aan het ACTA onderzocht Paul van Eekeren het verschil tussen implantaten met de microspleet op of boven het crestale botniveau door het verschil in crestaal botverlies te meten middels een gerandomiseerd, prospectief, klinisch onderzoek.