De schrijver heeft dan net een doodgeschoten meeuw gezien. Symbolischer kan het niet, want bij Tsjechov loopt alles verkeerd af. Het meisje zal vast niet gelukkig worden. Naar deze meeuw kijk ik met plezier. Vrij en vrolijk draait hij stationair tegen een helderblauwe hemel met stapelwolken. Met een uitdrukking van superieure onverschilligheid, zou je denken, maar dat is projectie. Net als dat een meeuw vrij en vrolijk zou zijn.

Wie de meeuw in de strips van Guust Flater kent, denkt daar toch genuanceerder over, want iedereen wordt depressief van de buitengewoon gemelijke expressie van dat dier. Maar deze gevleugelde vriend beurt iedereen een beetje op. Dan verdwijnt hij ineens, net als de weidse hemel en het gevoel van vrijheid en oneindigheid, als het felle licht boven je hoofd aanfloept.

Uitzicht vanuit een van de stoelen van Mondzorg Praedinius, de praktijk van Frank Bethlehem in Groningen. Hebben uw patiënten ook een mooi uitzicht? Mail uw foto naar tandartspraktijk@bsl.nl

Fabian Takx is schrijver en journalist.