Als een diepe beet orthodontisch behandeld wordt, neemt de gemiddelde behandelduur toe omdat het door de dichtere structuur van het kaakbot in de onderkaak meer tijd kost om onderelementen te verplaatsen. Aangezien bij slijtage vaak sprake is van een onregelmatige stand van de elementen en de uitgroei meestal in het onderfront plaatsvindt, ontstond het idee om orthodontie te combineren met een Dahl-frame. De vaste apparatuur in de onderkaak zou de onregelmatige elementen uitlijnen en het Dahl-frame zou de gecontroleerde overbelasting op het onderfront verzorgen en de vaste apparatuur in de onderkaak beschermen. Door deze combinatie bleek het Dahl-effect versneld te kunnen worden. Binnen afzienbare tijd werd de verdiepte beet gecorrigeerd. ‘Dahlen in het kwadraat’ in de praktijk gebracht.