DIGITAL NATIVES IN PROSTHODONTICS
Dit jaar was het thema de digitale ontwikkelingen in de restauratieve tandheelkunde. Het driedaagse programma was gevuld met een mix van internationale sprekers, elk met hun eigen achtergrond maar allemaal met een sterke connectie met digitale technieken. Ook de wetenschap was goed vertegenwoordigd. In verschillende parallelsessies konden geselecteerde internationale onderzoekers hun onderzoeken aan het publiek presenteren, vragen uit de zaal beantwoorden en die van het panel van drie experts, en ook op het hoofdpodium werden de presentaties ingebed in resultaten uit recent wetenschappelijk onderzoek.
Tijdens de openingslezing, een thuiswedstrijd voor professor Mariano Sanz, werd de basis voor het congres gelegd door zijn poging om ‘schoonheid en esthetiek’ wetenschappelijk te benaderen. Daarna waaierde het gepresenteerde uit over het hele spectrum van de restauratieve tandheelkunde: van de toepassing van cad/ cam bij uitneembare partiële protheses tot digitaal vervaardigde volledige reconstructies, van technologische ondersteuning bij TMD-klachten tot toepassingen in de tandtechniek en van keuzes voor verschillende prothetische materialen tot virtuele articulatoren, en het belang van goede planning.
Het beeld dat na het doorlopen van het programma achterblijft, is dat we nu zover zijn dat alles wat je in de tandheelkunde kunt bedenken ook digitaal benaderbaar is. Dit vereist nieuwe kennis en kunde die vaak nog niet wijdverbreid is en ook nog niet wordt ondersteund door lange ervaring. Er blijft dus ruimte voor discussie over het nut en de toepasbaarheid van de digitale technieken, maar ook over de daarbij passende materialen. Zo werd bijvoorbeeld de aanhoudende discussie over de toepassingen van zirkoonoxide ook nu weer niet opgelost, al lijkt het pleit door de dagelijkse praktijk steeds meer in het voordeel van dit materiaal te worden beslecht.
Voor wie ervoor openstaat en in geïnteresseerd is, ligt de toekomst van ons vak duidelijk in digitaal, maar op dit moment is het voor de grote massa nog geen volledig alternatief voor analoog, ook omdat een écht volledig digitale workflow nog zeldzaam is. In bijna ieder proces wordt nog wel ergens iets heel erg analoog opgelost met een frees of klodder gips, waardoor het oude toch nog met het nieuwe moet worden verenigd. Tot we het oude uiteindelijk niet meer nodig zullen hebben.
Aan het slot van het congres waren nog wat Nederlandse successen te vieren: drie collega’s (Bassam Hassan, Kees Pameijer en Rolf van Mierlo) deden, met enkele buitenlandse collega’s, tijdens het congres examen bij de EPA en behaalden het hoogste niveau van EPA-accreditatie als specialist in restauratieve tandheelkunde – ze traden daarmee toe tot een zeer select internationaal gezelschap. Vervolgens was het de taak van de nieuwe EPA-voorzitter Khee Hian Phoa om het volgende EPA-congres aan te kondigen.
Dat komt weer naar Nederland en wel naar de Beurs van Berlage in Amsterdam (van 4-7 september 2019). ‘Science and art in prosthethic dentistry’ is het thema en, behalve de internationale sprekers, zal dan ook een aantal grote namen uit de Nederlandse tandheelkunde op het podium staan. Alle reden dus om het volgende EPA-congres in de agenda op te nemen.
(Christiaan Pol)
