Home Column
Column
Apollonia van Alexandrië en de medemenselijkheid van de tandarts
Is de menselijkheid van een tandarts voor patiënten veel belangrijker dan de tandheelkundige vaardigheden? Dat vraagt Ron Steenkist zich af tijdens de bijeenkomst die werd georganiseerd naar aanleiding van zijn afscheid als actieve tandarts aan de stoel.
Column Tijn Elferink: Gezien worden
Als Action een vestiging in de VS zou hebben, zou Bill Clinton daar zijn opzetborstels kopen. Niet omdat hij de opzetborstels van Oral-B niet kan betalen. Het is een spel dat de democraat graag speelt.
Column Ron Steenkist: Liever geen Hollandse coach
Onlangs reed ik met mijn vriend en collega Alwin van Daelen naar de Stadsschouwburg van Antwerpen voor een optreden van stand-upcomedian Arnout Van den Bossche. Arnout staat bekend om zijn kijk op arbeidsprocessen en dingen als burn-out. Dat doet hij op een manier die Alwin en ik erg grappig vinden. Hoewel dat voor ons Hollanders uitzonderlijk lijkt.
Waakzaamheid voor fatsoenlijke tarieven is geboden
TP-magazine hoofdredacteur Sander Loos snapt de decennialange roep van tandartsen om de tarieven vrij te geven. Maar hij waarschuwt ook. Als vrijgave leidt tot hogere tarieven zet je ook de deur open voor graaigrage private equity bedrijven. Hij trekt een les uit de diergeneeskunde.
Column Ron Steenkist: De vegetarische tandarts
Tandartsen hebben een uitgesproken mening over eten en drinken. Zoeten en zuren zijn slecht voor het gebit. Wij tandartsen propageren een suikerarm leven. Terughoudendheid met snoep, koek en vooral zopie.
Column Tijn Elferink: Een essentieel product
Er komt maar geen einde aan de collectieve verontwaardiging over het btw-tarief van aardappels en peren. Ondertussen heeft niemand oog voor de rotte appel in de schaal. Dus, om snel naar belangrijkere zaken te kunnen kijken, in volle vaart het nultarief voor groente en fruit afhandelen: slecht plan.
De onzichtbare kracht
Op ons erf staat een grote en zeer oude boom. Om de paar jaar komt er een boomverzorger om de boom te snoeien. Dit keer kom ik thuis op het moment dat hij aan het werk is. Mijn auto is geladen met jonge aanplant voor het voedselbos dat we aanleggen. Bij de koffie vertelt de boomverzorger een tikje verongelijkt dat hij niet alleen zorgt voor grote oude bomen, maar ook jonge bomen kan leveren. Ik heb hem altijd alleen maar gezien als snoeier van bomen.
Twijfel over de Waterpik
Zo'n ding wil ik thuis wel, zeg ik tegen de mondhygiënist. Apparaten van tandartsen zien er al lang niet meer uit alsof ze door Chriet Titulaer in elkaar zijn gezet. Maar het apparaat waarmee zojuist de plaque van mijn tanden is verwijderd, gaat een stap verder. De gebitsreiniger ziet er eruit als een waterkoeler van Apple en blijkt ook nog eens Airflow te heten.
You owe me one
Het is een warme nazomerdag als ik tegen het einde van de middag de wachtkamer binnenkom. Een duidelijk geagiteerde mevrouw Van Laar loopt al bellend en met stemverheffing door de ruimte. Nadat ze het gesprek abrupt beëindigt, rommelt ze in haar handtas waarna ze de inhoud ervan over de leestafel uitspreidt. Een lippenstift en wat muntjes vallen op de grond en dus raap ik ze voor haar op.
Batterij niet vervangen
Aan de onderkant van mijn elektrische tandenborstel zitten drie inkepingen. De ring waarop de borstel staat, heeft het formaat van een euromunt en wordt verdeeld in drie gelijke stukken: als een Mercedes-ster waarvan de punten nog moeten worden verbonden.
