De aandacht voor de invloed van overbelasting bij occlusie en articulatie op destructieve processen in het parodontium is helaas in de jaren tachtig van de vorige eeuw verflauwd. Zelf heb ik nooit getwijfeld aan de gevolgen van overbelasting en dan met name bij elementen die al een groot deel van hun verankering in het bot hebben verloren. In deze bijdrage, met drie casussen, zal ik een aantal voorbeelden beschrijven.

Eric Kunst neemt u mee in de afweging wanneer we als behandelaar moeten overgaan op totaalextractie. In de praktijk constateert hij dat het hele proces van de immediaat-prothese in veel gevallen te ingrijpend is voor een 80-plusser.

In dit artikel bespreekt Jan Warnsinck een aantal onderzoeksaspecten waarbij de lokaliseerbaarheid van pijn een rol speelt. Ook komt daarbij het verschil tussen pijnlijke (ir)reversibele pulpitis en pijnlijke parodontitis apicalis naar voren.

Keramische implantaten zijn geen hype meer, integendeel, ze kunnen een belangrijke aanvulling zijn in de dagelijkse implantologiepraktijk. Niet alleen hun gunstige esthetiek speelt een rol, ook de mogelijkheid om volledig metaalvrij te werken is van meerwaarde, zeker voor patiënten met een bewezen titaniumallergie. Ook het feit dat peri-implantitis slechts incidenteel lijkt op te treden, is een belangrijk argument voor het gebruik van porseleinen implantaten. Dit artikel vergelijkt de voor- en nadelen van eendelige versus tweedelige keramische implantaten op basis van klinische, wetenschappelijke en patiënt-gerelateerde criteria.

In het coronale deel van een niet-doorgebroken gebitselement kan zich coronale resorptie bevinden, zich uitend als een min of meer omschreven radiolucentie. De vraag is, wat de tandarts bij het aantreffen van een dergelijk fenomeen moet doen. Controleren of naar de MKA-chirurg verwijzen?

In nagenoeg alle artikelen en lezingen omtrent CBCT wordt er gesteld dat een radixfractuur meestal niet zichtbaar is op een CBCT. Daarnaast wordt dan opgemerkt dat een CBCT niet betrouwbaar is in het detecteren van radixfracturen. Dit is in principe juist, maar hiermee wordt de suggestie gewekt dat het maken van een CBCT niet zinvol zou zijn als er een verdenking van radixfractuur is.

De Dahl-methode is een vaak gebruikte methode om op een minimaal invasieve manier de lokale slijtage te verhelpen. Vaak worden alleen casussen getoond waarbij alles naar wens is verlopen. Het doel van dit artikel is enkele casussen kritisch te bekijken omdat de procedure niet zo is gelopen zoals gedacht.

De verschuiving van retentieve restauraties naar non-retentieve restauraties, gecementeerd met gevorderde adhesieve tandheelkunde, zorgt voor veel veranderingen. Met name op het gebied van de restauratieve tandheelkunde. Verschillende onderzoeken en klinische ervaring tonen aan dat we veel complicaties kunnen voorkomen. Dit is deel drie van een trilogie over non-retentieve adhesief gecementeerde restauraties.

‘Parodontitis stadia 3 en 4’ betekent eigenlijk dat de stadia 1 en 2 helaas niet of onvoldoende herkend en behandeld zijn. Stadium 4 wordt tegenwoordig - ook internationaal - gezien als een gecompliceerd stadium 3, waarbij een multidisciplinaire benadering nodig kan zijn. Bij de hier getoonde stadium 4 casus heb ik de vele tandheelkundige aspecten, de wens van de patiënte en haar financiële grenzen zo goed mogelijk op elkaar proberen af te stemmen.

In het tandvlees kan zich een veelheid aan afwijkingen voordoen, variërend van banale gingivits tot premaligne en zelfs maligne aandoeningen. Ook kunnen tandvleesafwijkingen een uiting zijn van een onderliggende systemische aandoening of het gevolg zijn van bepaald medicijngebruik. In deze bijdrage wordt aandacht besteed aan witte veranderingen van het tandvlees.