Toepassing van orale implantaten heeft zich inmiddels ruim bewezen; tegelijk is de prevalentie van peri-implantitis in de afgelopen twintig jaar een toenemende zorg geworden. Het is nog altijd onzeker of de goede langetermijnresultaten die bereikt werden met de gladde implantaten ook gelden voor de ruwe implantaten die we tegenwoordig gebruiken.

Welke behandelingen zijn na de parodontale behandeling nog mogelijk en welke daarvan biedt het beste resultaat? De patiënt wil graag een vaste constructie. De etiologie en de risicoanalyse laten alle alarmbellen rinkelen. Mijn opleiding tandprothese aan het Stella Maris in Antwerpen was zeker-en-vast de ideale vooropleiding.

Bij een patiënt met forse occlusale slijtage (DTWI = 4) is in 2013 een overkappingsprothese geplaatst. Om kosten te besparen is toen geëxperimenteerd met primaire en secundaire kronen van titanium. Zes jaar later blijkt de kunsthars ter plaatse van de secundairkappen doorgesleten. Een nieuwe kunststof prothese maken met digitale technieken bood een uitweg en bleek ook qua kosten enorm mee te vallen.

In de algemene praktijk worden wij dagelijks geconfronteerd met situaties waarbij we patiënten verwijzen naar een gespecialiseerde collega. In veel gevallen betekent dit dat een patiënt tijdelijk uit ons vizier raakt en pas na afbehandeld te zijn zich weer meldt voor halfjaarlijkse controle of vervolgbehandeling. Bij een langer behandeltraject wordt vaak een kleine koerswijziging gemaakt in het plan van aanpak.

Een goede isolatie van het behandelgebied met behulp van rubberdam begint met het kiezen van de juiste klem. Er is niets zo frustrerend als het loskomen van de rubberdamklem en/of lekkage van speeksel en bloed tijdens de behandeling. We willen snel en betrouwbaar kunnen isoleren zonder ons zorgen te hoeven maken over de stabiliteit van klem en rubberdam.

De lucht van een hele ruimte steriliseren met behulp van ultraviolet licht? In de eerste helft van de twintigste eeuw werden daarmee goede resultaten behaald, maar alleen tijdelijk. Vandaag is hiervoor hernieuwde belangstelling, niet in het minst voor de tandartspraktijken.

Hugo Vreugdenhil heeft de liefde voor tandheelkunde in de loop van zijn opleiding ontwikkeld. ‘Het was een onverwachte studiekeuze, waar ik gelukkig nooit spijt van heb gekregen’, zegt hij nu, decennia later. Hij is een bevlogen tandarts en gnatholoog, maar als je met hem over jazzmuziek begint, moet je moeite doen om hem ook over zijn vak aan het praten te krijgen.

Als gevolg van de vergrijzing is het aantal ouderen met dementie de afgelopen jaren flink toegenomen. Meer gezondheidsproblemen, langer behoud van de eigen dentitie en verminderde mondhygiëne, doen het risico op mondgezondheidsproblemen en daardoor op orofaciale pijn in deze populatie toenemen. Maar hoe identificeer je pijn bij mensen die dit niet meer goed aan kunnen geven?