Ik ga daartoe een samenwerking aan met Elysee Dental tandtechnisch laboratorium, een bedrijf dat veel heeft geïnvesteerd op dit gebied en ook de intraorale scanner van Medit aanbiedt (afb. 1).

Mijn patiënt is eerder door mij geïmplanteerd op locatie 14 (afb. 2) en is nu gereed voor een kroon. Het doel is een multilayered te verschroeven kroon van zirkoonoxide te vervaardigen die verlijmd wordt op een titanium abutment. Multilayered houdt in dat de zirkoonoxide disk meerdere kleurlagen heeft, zodat een monolithische kroon gefreesd kan worden die toch verschillende kleuren kan bevatten. Een intraorale scanner kan geen implantaat scannen: daarvoor is een hulpmiddel nodig, het scan abutment (afb. 3). Het scannen met de Medit-scanner gaat in vier delen.

Stap één is het scannen van de kaak met de zachte weefsels rondom het implantaat (afb. 4) alsmede de bovenkaak. Hierna breng ik het scan abutment in situ (afb. 5) en controleer ik op een röntgenfoto of deze in het implantaat goed op zijn plek komt (afb. 6). Op de eerste foto bleek dat niet te kloppen, op de tweede röntgenfoto zie ik dat het abutment goed op zijn plek komt. Vervolgens scan ik het scan abutment waarna deze over de mucosa van de eerste scan geplakt (‘gestitched’ in jargon) wordt (afb. 7). Hierna scan ik de onderkaak alsmede de beet, wat binnen vijf minuten gebeurd is. Door de beetregistratie wordt ook een occlusie-analyse vervaardigd (afb. 8–9). Voor de kleurbepaling blijven we uiteraard ook digitaal werken: middels de Rayplicker wordt de kleur van 13 digitaal bepaald. Hiervoor wordt het apparaat loodrecht op element 13 geplaatst en binnen een paar seconden is een foto genomen die de kleur van het element op negen posities analyseert, evenals de translucentie en chroma (afb. 10–11). Op basis van deze informatie wordt de kroon digitaal gedesigned en vervaardigd vanuit multilayered zirkoonoxide, de bekende cad/cam-procedure.

Uit de beelden die Elysee me vervolgens leverde ben ik met name positief verrast door de verbinding van het implantaat met de kroon, namelijk design van het abutment in de vorm van een anatomisch cervicaal deel, waarbij precies genoeg druk wordt uitgeoefend op de zachte weefsels (afb. 12–14). De kroon die dan drie weken later wordt afgeleverd is fraai zowel qua kleur, translucentie, anatomische vormgeving als ontwerp van de verbinding van de kroon met het abutment (afb. 15). Met lichte druk kan ik de kroon op het implantaat plaatsen, wat lichte blanching geeft (het wit wegtrekken van de mucosa door druk op de bloedvaten), maar zich kort erna weer herstelt. In de mond is de occlusie precies goed, staan de knobbels uit articulatie en vormt de kroon een mooie eenheid met de andere gebitselementen. Voordat ik de schroef vasttorque tot 35N/cm² en het schroefgat afsluit met teflontape en composiet, maak ik eerst nog een controleröntgenfoto (afb. 16–18).

Deze test was leerzaam en vooral leuk om uit te voeren, waarbij ik positief verrast was te zien hoe goed we uitkwamen met zowel het werkstuk als met de kleur.

Irfan Abas