Een kleine greep uit het gebodene:
Restauratief tandarts Henk Alting doorliep in vogelvlucht een groot aantal directe restauratieve behandeltechnieken en hun mogelijkheden binnen het dynamisch behandelconcept. Veel casuïstiek, praktische tips en kleine opfrissers passeerden de revue. Hij toonde dat met de composiet-etstechniek tot 80% van de integriteit van een element hersteld kan worden. En wist u dat immediate dentin sealing (IDS) onder andere voor een verhoging van de hechtsterkte met 30% zorgt? Bij gebruik van IDS kan overigens niet een afdruk met polyether (Impregum) gemaakt worden, omdat dit een reactie aangaat met de vers aangebrachte hechtlak. Aan de hand van een mooie casus met ernstig verkleurde elementen liet hij voorts zien dat bleken zelfs gedurende 6 maanden onafgebroken kan worden toegepast. Hierbij is het wel van belang om dagelijks fluoride te appliceren en regelmatig te controleren of het glazuur zijn glans blijft behouden.
In de preventieve endodontologie-voordracht van Jenneke de Jong-de Waard ging de aandacht naar het zo veel mogelijk vitaal houden van elementen door het toepassen van excaveertechnieken en het partieel verwijderen van ontstoken pulpaweefsel. Stepwise excavation geeft 17% kans op pulpaschade. Indirect pulp therapy (PIP), waarbij men cariës centraal volledig laat zitten, geeft betere resultaten. Partieel verwijderen van pulpaweefsel geeft een reductie van 77% op pulpaproblematiek. Zacht weefsel als fundering van de restauratie geeft niet méér kans op restauratiefalen, omdat bij afwezigheid van substraat dit carieuze dentine in de loop van de tijd verhardt. En wist u dat we 40-45% van de pathologie op een 2D-röntgenfoto missen? Jenneke deed tevens een voorstel om reversibele pulpitis op te delen in initiële, milde en ernstige reversibele pulpitis, met ieder een eigen therapie. Bij de ernstige reversibele pulpitis wordt overgegaan tot pulpotomie. Hierbij haal je zo veel pulpaweefsel weg tot het niet meer bloedt. Gezond pulpaweefsel bloedt namelijk niet uit zichzelf.
Teeth are talking to you! Maarten van Geelen liet op inspirerende wijze met talloze voorbeelden zien wat tanden ons kunnen vertellen, als je maar goed naar occlusie, articulatie en slijtfacetten leert kijken. Die laten namelijk zien wat er in de mond gebeurt. Uit onderzoek is gebleken dat geen enkele tandarts met articulatiepapier goed kan interpreteren waar de hoogste druk bij occlusie en articulatie optreedt. Maarten liet dat interactief en op confronterende wijze aan de hand van diverse voorbeelden zien. De grootte van de afdruk van het papier zegt niets over de hoeveelheid uitgeoefende kracht. De digitale occlusiemeter (T-scan), waarmee met een drukgevoelige sensor de occlusie en articulatie gemeten wordt, ‘vertelt’ je echter precies waar de drukpunten zitten en hoe groot (relatief gezien) deze precies zijn. Overbelasting is eindelijk zo exact meetbaar. Hij liet zien dat ook hij ervan overtuigd is hiermee tal van patiënten van onbegrepen pijnklachten te hebben kunnen verlossen.
Tot slot sloot Henk Alting af met zijn 2de ronde waarin hij voortborduurde op diverse adhesieve materialen en methoden. Zo ging hij dieper in op de oorzaak van het falen van de hechting van composiet en bonding: slecht uitgevoerde hechtprocedures! Zijn advies: ‘Zorg dat hierin geen onnauwkeurigheden zitten en volg de gebruiksaanwijzing van de fabrikant nauwgezet.’ (RTFM!) Tot slot wees hij ons erop dat er al enige jaren composieten leverbaar zijn die minder toxisch zijn doordat ze geen Bisfenol A bevatten. (Sjoerd van Beek)
