Vanuit een lange klinische ervaring op het gebied van mondziekten en kaakchirurgie bepleit ik om de benaming tandarts te wijzigen in tand- en mondarts. Mijn belangrijkste en eigenlijk enige drijfveer voor dit voorstel is het gegeven dat met deze benaming meer duidelijkheid ontstaat bij het grote publiek over het werkterrein van de huidige tandarts. Thans wenden veel patiënten met mondklachten die niet direct aan het gebit gerelateerd lijken te zijn, zich als eerste tot hun huisarts. Soms blijken deze patiënten geen eigen tandarts te hebben, maar er leeft bij velen ook de gedachte dat een tandarts niet is ingesteld op beoordeling van bijvoorbeeld een afwijking van de tong. Van leken mag in dit verband overigens niet worden verwacht dat zij weten dat huisartsen vrijwel niet geschoold zijn op het gebied van mondziekten.