Mij waren die inkepingen nooit opgevallen. Laat staan dat ik er een betekenis achter had gezocht. Wat eveneens langs mij heen was gegaan, is dat op de oplader een soortgelijk figuur te zien is. Alleen zijn de drie inkepingen dan drie ribbeltjes. En inderdaad, die ribbeltjes passen precies in de inkepingen. Zo’n graancirkelachtig mysterie is al snel koren op de molen van de moderne complotdenker.

Eerder schreef ik hier hoe ik mijn tanden kunstmatig intelligent poets. We zijn inmiddels een jaar verder en mijn enthousiasme over de iO10-tandenborstel van Oral-B is niet minder geworden. Het enige nadeel is – en blijft – de prijs. Wie tandplak met AI te lijf wil gaan, moet zo diep in de buidel tasten dat elk weldenkend mens met gezond verstand zich meteen bedenkt.

Teleurgesteld was ik dan ook dat de liefde niet wederzijds was. Het enthousiasme waarmee de borstel zijn werk deed, bleek tanende. Vervangen bleek onvermijdelijk. Een borstel die na twaalf maanden aan vervanging toe is, is niet bepaald duurzaam. Bovendien: als intelligent poetsen betekent dat je daar elk jaar 300 euro (of meer) voor moet ophoesten, dan is slim poetsen een dom plan.

Een soortgelijk gevoel bekroop mij toen mijn fietslamp kapotging; een lamp die nieuw meer kost dan een tweedehandsfiets: 199 euro. Maar ook dit fietsenmerk beschikt over dezelfde handigheid: klanten met de rug tegen de muur te zetten, want het achterlicht werkt alleen in combinatie met de voorlamp. Geen voorlicht, geen achterlicht.

Ik was er nog niet klaar voor om te accepteren dat een nieuwe fietslamp 200 euro kost. Waarom is repareren geen optie? Simpel: daar hebben handige designers hun stokje voorgestoken. De lamp zit namelijk zo in elkaar, dat ‘ie onmogelijk uit elkaar kan. Althans, niet zonder geweld. Maar ja, het dure accessoire was toch al afgeschreven. Dus ging de gereedschapskist open tot de stukken van de lamp niet kleiner konden.

Het probleem bleek te zitten in de batterij. Online bestelde ik een nieuwe, die de volgende dag op mijn deurmat plofte. De reparatie waarmee het licht terugkeerde in voor- én achterlamp, kostte alles bij elkaar nog geen tien euro. Dat was goed nieuws, aangezien ik mijn geld liever niet dan wel uitgeef. En als ik geld uitgeef, dan liever niet aan bedrijven die een leugen niet schuwen om hun klanten veel euro’s te ontfutselen. Wat met een fietslamp kan, dacht ik, kan met een tandenborstel. ‘Nee,’ las ik op de website van Oral-B. ‘U kunt de batterij van uw tandenborstel niet vervangen.’ Als ik ChatGPT vraag hoe ik de batterij vervang, moet ik het doen met door Oral-B verstrekte informatie dat de batterij in de elektronica van het handvat zit dat waterdicht wordt afgesloten.

Kijk je verder dan je artificiële neus, dan ontdek je op YouTube al snel dat elke tandenborstel is voorzien van gereedschap waarmee je de batterij kunt vervangen. Geleverd door, ik verzin het niet, Oral-B. Hoe ik de batterij vervang, wordt mij in keurig Nederlands uitgelegd: ‘Plaats de ribbels in de inkepingen en draai de onderkant van de borstel eraf.’ Inderdaad, de batterij rolt er zo uit. De vervangende batterij ligt een dag later op de deurmat en zit in minder dan een minuut op z’n plek. De nieuwe batterij is zelfs beter dan de originele, dus ik kan nóg langer poetsen. En dat voor 6 euro.